De kers behoort tot de familie van de steenvruchten. Steenfruit is de verzamelnaam van alle vruchten waarvan het zaad in een hard omhulsel zit: de steen.

Over het algemeen wordt de kers niet gesnoeid alleen kruisende en dode taken worden weggenomen.
Kersen produceren het beste op overjarig hout daardoor is verjongingssnoei niet nodig

Ook de kers is gevoelig voor kanker en loodglansziekte.

Oudere kersen worden in najaar en winter in vorm gesnoeid. Eigenlijk is de winterperiode de beste tijd voor de snoei van kersen. Dit bevordert de groei. Bij kersen mag je geen wonden aan de stam en de gesteltakken maken. Verder is het beter voor de sapstroom om hoger te snoeien.
Haal beschadigde en zieke scheuten en takken wel altijd direct weg. In de zomer na de oogst moet opnieuw worden gesnoeid. Nieuwe scheuten aan takken, waaraan vruchten hebben gehangen, worden het liefst aangehouden, terwijl de afgedragen scheut zo ver mogelijk wordt verwijderd. De jonge scheuten met een kwart van de lengte innemen.
In het vroege voorjaar worden zo mogelijk enkele oudere gesteltakken verwijderd. Kersen hebben de eigenschap vooral aan de toppen vruchten te leveren. Door het wegnemen van twee tot drie gesteltakken per jaar kunnen zich nieuwe scheuten aan de boom ontwikkelen, waaruit later de gesteltakken worden gevormd. Het euvel van vruchtvorming uitsluitend aan het uiteinde van gesteltakken met scheuten wordt daarmee voorkomen.

In tegenstelling tot andere vruchtbomen: snoei de takken niet te glad af, maar laat stompjes staan van 2 cm lengte waardoor er minder kans is op gomming en Bacteriekanker. De kers/pruim zijn hiervoor gevoelig vanaf de bladval tot begin februari het jaar erop. De reden, van stompsnoei, is dat de boom de sapstroom naar deze stomp goed afsluit waardoor de schimmel en of bacteriën niet meer binnen kunnen dringen.

Door snoei blijven de kersenbomen langer gezond en productief.
Gesnoeide bomen zijn minder vatbaar voor bloesemmonilia, een gevreesde taksterfteschimmel.
Ook dit voorjaar (2014) was er opnieuw aantasting van taksterfte (Monilia).
Door regelmatig zieke twijgen weg te knippen, voorkomt men verdere uitbreiding en afsterven van de kersenboom.
Bovenin en aan de buitenzijde van de boom zal men het vruchthout uitdunnen en terugsnoeien.
Onderin de boom wordt het oud vruchthout vervangen door jong vruchthout. Het afgedragen vruchthout is te herkennen aan de lange, afhangende twijgen

Om, bij een aftakelende boom, weer tot een gezonde boom te komen dient eerst het dode hout verwijdert te worden waarna de kruin compacter gemaakt wordt door de toppen te verlagen en de zijtakken in te korten. Hierdoor wordt het uitkralen van de kruin naar buiten toe bestreden. Dit dient jaarlijks te gebeuren om de groei te blijven aanwakkeren en voor de hervorming van de kruin.

Zonder de jaarlijkse snoei gaan na verloop van tijd overhangende takken ontstaan en dat zorgt voor voortijdig veroudering van de boom.
De vorming van eenjarig 25 a 40cm lange twijgen is het doel. Langere twijgen bloeien zelden.
De groei en opbrengst nemen tot het 6e jaar gelijkmatig toe daarna dringt zich verjonging op. Enkele tips:
Snoei de gesteltakken niet allemaal in een keer terug maar begin eerst bij de bovenste helft.
Snoei net iets voorbij de takkraag want uit dit gebied ontstaan nieuwe twijgen.
Pas wondverzorging toe om zo de aantasting van houtzwammen tegen te gaan.

Boven: Zure kers bezaaid met blad, hout en bloemknoppen. Onder: zoete kers met beursjes, die lijken op kortloten bij pitfruit.